اشتراک عینی در برخی اشعار احمد شاملو و نیمایوشیج

اشتراک عینی فنی است که در آن، شاعر با انتخاب مجموعهای از اشیاء، موقعیتها، موضوعات، حالات یا زنجیردای از حوادث، به نحوی مؤثر واکنشی عاطفی در خواننده به وجود میآورد. در این حالت، شاعر نیازی به بیان صریح احساسات ندارد؛ بلکه آنها را در قالب اشیاء، موقعیتها و غیره در ذهن خوانندد تداعی می کند. در اشعار نیما یوشیج و احمد شاملو نمونههای بسیاری از فن اشتراک عینی را می بینیم. به نظر می سد تاکنون تحقیق برجسته و قابل توجهی از اشتراک عینی از این دو شاعر دیدد نشده است؛ بنابراین هدف مقاله این است که به مقایسهٔ این فن در برخی اشعار این دو بپردازد. از اشعار نیما میتوان به شب پا، بخوان ای همسفر با من، شب همه شب، هست شب و از اشعار شاملو بهرانده، گل کو، سخنی نیست، او را صدا بزن، مرثیه، وصل، ابراهیم در آتش اشاره کرد.

Keywords:

اشتراک عینی , نیما , شاملو , شعر , احساسات