بررسی اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان برتعارضات والد فرزندی – در دانش آموزان نوجوان دختر مقطع متوسطه شهر یاسوج

پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تنظیم هیجان بر تعارضات والد فرزندی دردانش آموزان نوجوان دختر مقطع متوسطه شهر یاسوج بود. روش پژوهش حاضر طرح تحقیق آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه مقیاس تاکتیک های تعارض بین والدین و فرزندان (CT) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر یاسوج در سال تحصیلی92-93 که تعداد 60 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند .پس از انجام پیش آزمون، آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت، تحت آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس قرار گرفتند.گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. پس از پایان جلسات، مجددا هر دو گروه با پس آزمون ارزیابی شدند. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری مانکوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.ضمنا سطح معنا داری در همه ی تحلیل ها در این پژوهش (p<%5) در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش تنظیم هیجان بر تعارضات والد فرزندی موثر است ومی توان مهارت های تنظیم هیجان را به دانش آموزان آموزش داد تا تعارضات آنها با والدین کنترل شود و توانایی استدلال کلامی در آنها تقویت و ازپرخاشگری فیزیکی و کلامی بین آن ها و والدین جلوگیری شود.

Keywords:

تعارضات والد- فرزندی , گروه کنترل , گروه آزمایش , تنظیم هیجان