بررسی نقش تعدیلگری سرمایه اجتماعی در روابط میان برنامههای مدیریت منابعانسانی و اشتراک دانش

مدیریت منابع انسانی تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته است تا از شکل سنتی خود که مدیریت کارکنان و مدیریت امور پرسنلی بود به اشکال نوین و امروزی برسد. یکی از رویکردهای نسبتاً جدیدی که در مدیریت منابع انسانی مطرح شده است، مدیریت استراتژیک منابع انسانی است. این رویکرد برای نخستین بار در دهه 1980 در امریکا مطرح شد و سپس در انگلستان با استقبال مواجه شد و توسعه پیدا کرد. امروزه بسیاری از سازمانها رویکردی استراتژیک نسبت به مدیریت منابع انسانی خود اتخاذ میکنند. در این رویکرد که از دیدگاه مبتنی بر منابع نشأت گرفته است، منابع انسانی به عنوان یگانه منبع کسب مزیت رقابتی پایدار تلقی میشود و سازمانها باید برای حفظ و توسعه این منبع ارزشمند برنامهریزی بلند مدت داشتهباشند. از سوی دیگر مدیریت استراتژیک منابع انسانی به معنای همراستا و هماهنگ بودن برنامههای مدیریت منابع انسانی با استراتژی رقابتی سازمان است. سازمانهای مختلف استراتژیهای رقابتی متفاوتی را دنبال میکنند و مدیریت منابع انسانی باید اقدامات و فعالیتهای خود را با این استراتژیها هماهنگ و یکپارچه سازد. به این ترتیب مدیران منابع انسانی نقشی تعیین- کننده در موفقیت و شکست سازمان ایفا میکنند و در رویکردهای جدید آنان را در ردیف مدیران صف قرار دادهاند.