بررسی بهینه محل قرارگیری لایه ژئوتکستایل درمقطع عرضی جاده

ضعیف بودن خاک در برابر تنش های کششی ، از دیرباز دانشمندان را به فکر استفاده از افزودنی هایی نظیر مصالح مصنوعی وساخته دست بشر برای مقابله با این ضعف واداشته است .این تکنیک امروزه با روش های پیشرفته ومصالح مقاوم تری نظیر تسمه ها وشبکه های فلزی ، مصالح پلیمری والیاف طبیعی انجام می شود که در اصطلاح خاک مسلح خوانده می شود. وقتی یک جاده روسازی نشده برروی بستر نرم قرار گرفته شده باشد ، تغییر شکل های بزرگی که در اثر بار ترافیکی رخ می دهد موجب افزایش هزینه نگهداری ووقفه ترافیکی در حمل ونقل گردد. ره های روسازی نشده نیازمند روسازی ضخیم تری با مصالح دانه ای می باشند، زمانی که مصالح روسازی با مصالح نرم زیرسازی مخلوط شوند، ظرفیت باربری کاهش می یابد . دراین تحقیق به بررسی حضور لایه های ژئوتکستایل در عمق های مختلف بدنه روسازی جاده پرداخته شده است به همین منظور مدل هایی با هندسه یکسان مقطع عرضی جاده در نرم افزار روش اجزای محدود PLAXIS دوبعدی ساخته شده که در آنها محل قرارگیری لایه های ژئوتکستایل متفاوت می باشند ومورد بارگزاری استاتیکی ودینامیکی ناشی از وسایل نقلیه قرار گرفته اند .نشست وتغییر شکل جانبی مقطع جاده به عنوان متغیرهای تحقیق ، مورد بررسی قرار گرفته است .

Keywords:

بارگزاری استاتیکی , لایه ژئوتکستایل , روسازی جاده , بارترافیکی , نرم افزار PLAXIS