ارتباط توانمند سازی و رضایت شغلی در کارکنان سازمان های ورزشی استان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر،بررسی ارتباط بین توانمندسازی و رضایت شغلی کارکنان سازمانهای ورزشی استان کرمانشاه می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که جامعه آماری آن را کلیه کارکنان سازمانهای ورزشی (ادارات ورزش و جوانان، هیات های ورزشی فعال) به تعداد 120 نفر تشکیل دادند، که به دلیل محدود بودن جامعه آماری، کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه توانمند سازی شورت و راینهارت (1991)،و پرسشنامه توصیف شغلی (JDI) اسمیت و همکاران (1969) می باشد به منظورتعیین روایی صوری محتوایی، از نظرات متخصصین و پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ (به ترتیب 87 % و 80 %) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه) استفاده گردید. یافته ها نشان داد بین توانمندسازی و رضایت شغلی کارکنان سازمانهای ورزشی ، رابطه وجود دارد (r=0/692 و P=0/0001). یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که ابعاد توانمندسازی توانسته اندحدود 45 درصد از واریانس تغییرات تعهد شغلی را پیش بینی کنند. در نهایت میتوان گفت توانمندسازی باعث افزایش تسلط کارکنان بر شغل خود و محیط سازمانی می شود لذا افزایش آن می تواند زمینه تسلط روانی و عاطفی کارکنان بر شغل خود را بهبود و به تبع، رضایت شغلی آنها را افزایش دهد.