بررسی رابطه بین انگیزه پیشرفت و یادگیری با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی

از مهم ترین حیطه هایی که اثرات خودکارآمدی و احساس اطمینان در آن مورد بررسی قرار گرفته است ، حیطه تحقیق و پزوهش است که در کشور ما به آن کمتر پرداخته شده است .از آنجا که پژوهش ، یادگیری و آموزش آن ، از فرایندها ومهارت های مهم و اساسی برای دانشجویان به خصوص در مقاطع بالا است و نقش مهمی در بهبود فرایندهای آموزشی و گسترش خدمات علمی در جامعه دارد ، لذا یکی از موضوعات مورد تأکید در این حیطه ، باورها و انگیزش های خود محقق ونقش آنان در سوق دادن او به سمت پژوهش و تحقیق می باشد. از جمله مهم ترین آنان انگیزه پیشرفت در یادگیری از سمتمحقق )دانشجوی تحصیلات تکمیلی( یا میل او به تحقیق و پژوهش و اثر این متغیر در اطمینان وی به توانمندی خود برای انجام پژوهش می توان نام برد. زیرا اضطراب و تردید در توانایی انجام پژوهش و خودکارآمدی پژوهشی پایین ، از عواملیهستند که می توانند تمایل به انجام پژوهش را در دانشجو تضعیف کند .هدف ما از گردآوری این مقاله )مروری( پر رنگ کردن نقش متغیر انگیزه پیشرفت در یادگیری و تأثیر آن بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی می باشد.نتایج نشان داده است که بین انگیزه پیشرفت در یادگیری و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی رابطهمثبت و معناداری وجود دارد و برای این که بتوان احساس اطمینان دانشجویان نسبت به توانایی هایشان و تصور آنها از مهارت پژوهشی شان را بهبود بخشید باید میزان انگیزه پیشرفت در یادگیری را در آنان ارتقاء دهیم.

Keywords:

انگیزه پیشرفت در یادگیری , خود کار امدی , خود کار امدی پژوهشی