آزادی بیان و محدودیت های آن در حقوق مطبوعات ایران
Publish place: The International Universal Iran Laws Congress
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 12,001
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LAWI01_212
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395
Abstract:
آزادی بیان از مهم ترین حقوق انسانی است نکته ای که در مورد این آزادی بیان می شود این است که تنها به گفتگو و سخن گفتن منتهی نمی شود و در مفهوم عام خود شامل آثار هنری، مطبوعاتی نیز می شود و بر خلاف حق داشتن عقیده حق مطلقی نیست و دارای محدودیت هایی می باشد زیرا اعمال آن بدون محدودیت دارای آثار زیانباری است. آزادی مطبوعات به عنوان بخشی از آزادی بیان در کشور ما هم در قانون اساسی و هم در قانون عادی دارای محدودیتهایی است. وجود محدودیت به خودی خود لازم و ضروری می باشد در کشور ما شرط لازم اعمال محدودیت بر آزادی بیان و اخص از آن مطبوعات که همان وضع قانون در کشور دموکراتیک است وجود دارد اما نکته اینجاست که هر چند آزادی مطبوعات و محدودیت های آن در کشور ما مطابق اسناد بین المللی است اما در قانون مطبوعات بدیهات قانون نویسی رعایت نشده و گاه با قانون اساسی که قانون مادر و برترین مرجع قانون در سلسله مراتب قوانین است تعارض دارد و با استفاده و بیان کلمات بسیار کلی و نامفهوم امکان هر گونه تفسیر و اعمال سلیقه را فراهم کرده است و در عمل مشکلات زیادی را فراهم آورده است هر چند که از لحاظ اسناد بین المللی اعمال محدودیت بر مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی به خودی خود اشکال ندارد.
Keywords:
Authors
سیدمحمدصادق احمدی
استادیار گروه حقوق، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
رامین خادم پور
دانشجوی دکتری حقوق عمومی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :