بررسی اثربخشی سیستم حمل و نقل اتوماتیک(AGV) توسط تحلیل پوششی داده ها (مطالعه موردی کارخانه کاشی و سرامیک حافظ)

در دنیای کنونی به دلیل افزایش قدرت انتخاب مشتری وگسترش بازارهای رقابتی، شرکت های تولیدی مجبور به اصلاح ساختار هستند. این شرکت ها به دلیل فشار بازار و رقابت تنگاتنگ بایستی کارایی و بهره وری بسیار بالایی داشته باشند آنها باید از تمام منابع خود مانند مواد، سرمایه و نیروی انسانی موثرتر استفاده کنند و هزینه های خود را کاهش دهند. در این بین بازنگری و بهینه سازی سیستم حمل و نقل درون کارخانه به منظور کمینه کردن هزینه ها و کاهش ضایعات و زمان تولید از جایگاه خاصی برخوردار است. سیستم های حمل و نقلی که بر اساس وسیله های حمل و نقل اتوماتیک طراحی می شوند مناسب ترین حالت برای مدیریت حمل مواد و قطعات در محیط های تولیدی انعطاف پذیر کنونی هستند. این وسایل معمولا بر اساس ارتباطی که با یک سیستم کامپیوتری مرکزی دارند مجموعه ای از مسیرهای از قبل تعیین شده فیزیکی و یا مجازی در سطح کارگاه را طی می کنند. برخی از مزایای اصلی این محیط تولیدی عبارتست از افزایش انعطاف پذیری در مسیرهای حمل ونقل، بالا رفتن امنیت، بالا رفتن بهره وری در استفاده از فضای کارخانه و کاهش هزینه-های کلی ساخت. در این مقاله میزان بهره وری سیستم حمل ونقل اتوماتیک(AGV) نسبت به سیستم های سنتی حمل و نقل در کارخانه کاشی و سرامیک حافظ توسط تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS برآورد شده است. نتایج حاصل نشان می دهند که به طور قابل توجهی سیستم حمل و نقل اتوماتیک باعث افزایش بهره وری در این کارخانه شده است.