بررسی توسعه بام سبز در معماری ایرانی

بنا به تحقیقات انجام شدده ، معضدتت زیادی در زمینه معماری و شهرسازی در کشورمان وجوددارد. یکی از این معضلات ،کمبود فضای سبز شرری بوده که با توجه به رشد روز افزون جمعیتو زیاد شددن ساختمان های بلند، موجب شده طبیعت و فضاهای سبز شهری در زندگی روزمرهفراموش شود و توجه مهندسین به طراحی معماری سبز می تواند تا حدودی در رفم مشکلاتزیست محیطی، کمک کند .این فناوری سبز در ایران به علت عدم آگای و شناخت مردم و مسئولین همچنان نا شناخته باقیمانده است. این در حالیست که ایران از نظر اقلیمی در نواحی خشک و نیمه خشک قرار گرفته است.باغ در پشت بام موضوع جدیدی در معماری اصیل ایرانی نیست اما لازمست که این موضوعدر کشدورما به طور روز افزون فراگیر شود بطوری که از ابتدای فرآیند طراحی تا تکامل تدریجیسازه مد نظر مهندسین باشد و حتی قبل از هر ایده ای باید همواره چگونگی سازگاری طراحیو تطابق با مصالح معماری سبز مورد بررسی دقیق قرار گیرد.مقاله حاضر براساس اسناد و مدارک و مطالعات کتابخانه ای و تجربیات کشورهای پیشگام در اینزمینه تهیه شده است.هدف از نگارش این مقاله در دسترس قرار دادن اطلاعات یاد شده برای بهره گیری بیشتر از بامهای سبز در طراحی های معماری شهری است و بکارگیری آن نکات مثبتی مانند جلوگیری ازآلودگی هوا ایجاد بستری مناسب برای یک تفرجگاه کوچک برای آرامش انسان و جداشدن ازخنشونت رفتاری و کلامی و صرفه جویی در زمان و دسترسی آسان به طبیعت را با خود به همراه دارد.با توجه به مطالب بیان شده اینگونه می توان نتیجه گرفت که بام سبز جزئی از تلاش ها برایبهبود ساختار درکلان شهرها و یکی از راههای کاهش انرژی در بخش ساختمان می باشد.

Keywords:

بام سبز , معماری ایرانی , معماری سبز , باغ