تبیین نقش استانداردهای منطقه بندی (تراکمی، کاربری، ارتفاعی) درپیشگیری از وقوع جرم و ایجاد امنیت در شهرها

رشد شتابان جمعیت شهرها منجر به بروز مشکلات و مسائل پیچیده، به ویژه وقوع انواع ناهنجاری های اجتماعی شده است. افزایش جرم وجنایت در شهرها، امنیت و آسایش شهروندان را تهدید می کند و انسجام جامعه را مختل می سازد. از این رو اقدامات علمی و عملی جهت کاهشناهنجاریها در جامعه ضرورت می یابد. امروزه تمامی اندیشمندان بر این نکته توافق دارند که جهت کاهش جرایم بایستی با عوامل و ریشه هایجرم مبارزه کرد. انگیزه، زمان و مکان سه عامل اصلی بروز جرم هستند. بنابراین تفاوت در ویژه گی های مکانی و زمانی و الگوهای رفتاری، توزیعفضایی متفاوت بزهکاری در سطح شهر را پدید می آورد. از این رو ساختار کالبدی شهرها در بروز جرایم تاثیری بسزا دارد و تغییر در الگویعملکردی، کاربری و مشخصه های مکانی به شکل گیری الگوهای زمانی و مکانی خاص بزهکاری منجر می شود.برنامه ریزی کاربری اراضی به عنوان علم ساماندهی شهرها با منطقه بندی صحیح شهرها می تواند نقشی مهم در تغییر شرایط فیزیکی و مکانیشهرها جهت کاهش جرایم و ایجاد امنیت ایفا نماید. بر این اساس با رعایت استانداردهای منطقه بندی و توزیع متعادل کاربری ها از یک طرفنظارت اجتماعی در شهر را بالا برد و از طرف دیگر تراکم بیش از حد جمعیت و فعالیتها و کاربری ها را در فضاهای مختلف شهری کاهش داد واز این طریق از بروز جرم جلوگیری کرد. این تحقیق مبتنی بر روش توصیفی - تحلیلی است و بر اساس هدف جزء تحقیقات کاربردی است.

Keywords:

استانداردهای منطقه بندی , جرم , امنیت , شهر