وضعیت سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در دانشجویان ساکن در خابگاه های دانشگاه علوم پزشکی تهران

روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1391 روی نمونه ای شامل 140 دختر و 110 پسر از دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. نمونه گیری از دانشجویان به صورت طبقه ای تصادفی بود. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت Walker استفاده شد. در تحلیل داده ها نیز از آزمون های Mann-Whitney U MIndependent t، ضریب همبستگی Spearman و pearson استفاده شد. نتایج: میانگین نمره سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت 20/3±119 از حداکثر نمره قابل اکتساب 208 به دست آمد که نشان دهنده وضعیت متوسط است. بین سبک زندگی ارتقاء دهنده با متغیرهای وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل، سن و نمره معدل فرد ارتباط معنی دار وجود داشت، ولی بین میانگین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت کل و متغیرهای جنس و مقطع تحصیلی ارتباط معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که وضعیت سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی تهران متوسط است. بنابراین نیاز به برنامه ریزی های دقیق تر جهت بهبود وضعیت سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در این دانشجویان احساس می شود.

Keywords:

ارتقای سلامت , سبک زندگی , دانشجو