بررسی رفتار ته نشینی باکتریایی کانی های اکسید اهن

در این تحقیق بررسی ته نشینی زیستی بیوفلوکولاسیون گوتیت و هماتیت با استافده از باکتری باسیلوس لیچنیفرمیس به عنوان تابعی از PH بیان شده است از سلولهای باکتریایی و متابولیتهای آن بعنوان فلوکولانت استفاده شده برای اندازه گیری نقطه بار صفر کانه ها PZC از روش تیتراسیون پتانسیومتری استافده شد که این نقطه در بررسی تعیین PH مناسب جهت ته نشینی لازم می باشد متابلویتهای سلول در مقایسه با سلولهای باکتری و آزمایش شاهد آزمایش که در آن از فلوکولانت استفاده نشده است موجب افزایش بیشتر ته نشینی هماتیت و گوتیت شدند. میزان ته نشینی هماتیت با افزایش PH از 3 تا 7 بهبود یافت بیشترین درصد ته نشینی 82% مربوط به واکنش هماتیت و متابولیت ها در PH:7 رخ داد که نسبت به حالت شاهد 22% افزایش تهنشینی داشت بیشترین ته نشینی گوتیت 61/3% نیز در PH:7 با متابولیتها بود که نسبت به حالت شاهد در همین PH 20% ارتقا یافت. در محدوده PH بالاتر از 3 جاذبه میان گروه های عاملی متابولیتها با بار منفی و سطح کانه دراای بار مثبت بدلیل نیروهای الکتروستاتیکی افزایش مییابد نقطه بار صفر هماتیت در حدود 5/7 تا 7/3 و گوتیت 6 تا 8/3 است با افزایش PH و عبور از نقطه بار صفر بار سطحی کانه منفی شده ر اثر دافعه بین بارهای سطحی کانه و فلوکولانت نرخ ته نشینی مجددا کاهش یافت.

Keywords:

بیوفلوکولاسیون , هماتیت , گوتیت , باسیلوس لیچنیفرمیس