بررسی تأثیر پایداری محیطی در طراحی ایستگاه های مترو

توسعه و تحول صنعت حمل و نقل ریلی درون و برون شهری مستلزم شناخت واقعی از تمام ظرفیت های و پتانسیل ها می باشد. اگرچه بخش حمل و نقل، بحثی خدماتی به شمار می آید لکن به دلیل اهمیت بنیادین آن، فعالیتی زیربنایی محسوب گردیده و در صورت عدم توجه کافی به آن سایر بخش ها نیز دچار عقب ماندگی خواهند شد. امروزه ایستگاه های مترو بصورت یک مرکز مهم شهری مخصوصاً در کلانشهرها درآمده اند، جایی که قابل مکث کردن، خرید مایحتاج منزل و همچنین استفاده از تسهیلات بانکی و ... می باشند. با این وجود مطرح شدن گرمایش جهانی و افزایش آلاینده های جوی، مشوقی اصلی جهت پیشبرد گسترش خطوط مترو در کلانشهرها که مسبب اصلی آلایندگی های زیست محیطی هستند، می باشد. بنابراین طراحی ایستگاه های مترو علاوه بر اینکه بالنفسه در جهت پایداری محیطی قدم بر می دارد، چنین به نظر می رسد در نظر گرفتن پایداری محیطی در فرآیند طراحی اقدامی مفید و موثر در این راه خواهد بود. هدف اصلی، طراحی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری محیطی بوده و از اهداف خرد می توان به، افزایش آسایش انسان به واسطه طراحی برای جذب حداکثر نور روز، منظر دلپذیر، کیفیت مناسب هوا، به حداقل رساندن هزینه های جاری برای مصرف انرژی و تقلیل هزینه های نگهداری ساختمان اشاره نمود. پژوهش حاضر به روش تحلیلی و توصیفی بوده لذا پس از انجام مطالعا اولیه به نظر می رسد وجود چنین فضایی امری لازم بوده و به بافت شهری کمک خواهد نمود. مطالعات کتابخانه ای و بررسی تطبیقی نمونه های خارجی و داخلی از مراحل انجام کار می باشند. محصول این پژوهش منجر به گسترش ایده طراحی پایدار در طراحی ایستگاه مترو بعنوان کلیدی برای بازگشایی گره های ترافیکی، آلاینده های جوی، افزایش حس مکان برای افراد و محیط زیستی بهتر خواهد بود. لذا طراحی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری محیطی امری ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

ایستگاه مترو , طراحی , پایداری محیطی