نقش پیش بینی کننده شادکامی و امیدواری در پیشگیری از فرسایش سرمایهاجتماعی بین جوانان شهرستان زاهدان

بنظر می رسد امروزه گسترش فناوری، تکنولوژی و وسایل ارتباط جمعی، ارتباطات چهره به چهره همدلی،صمیمت، مشارکت و همکاری را در بین مردم نسبت به گذشته کاهش داده است و سرمایه اجتماعی درجوامع مختلف تزلزل یافته است و برای پیشگیری از این خطر باید عواملی که سبب پیشگیری از فرسایشسرمایه اجتماعی می شود مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقشپیشبینی کننده شادکامی و امیدواری در پیشگیری از فرسایش سرمایه اجتماعی در بین جوانان شهرستانزاهدان انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع پیش بین بود. جامعه آماری پژوهششامل 600نفر از جوانان 30-20سال شهرستان زاهدان بود که از بین آنان با استفاده از فرمول کوکران 002نفر به روش نمونهگیری تصادفی-طبقهای انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامهشادکامی آکسفورد( 1990)پرسشنامه امیدواری میلر( 1988)و پرسشنامه محقق ساخته فرسایش سرمایهاجتماعی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spssاستفاده شد و برای آزمون فرضیهها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان دهنده آن بود که شادکامی وامیدواری پیش بینی کننده پیشگیری از فرسایش سرمایه اجتماعی در بین جوانان شهرستان زاهدان میباشد

Keywords:

امیدواری , شادکامی , فرسایش سرمایه اجتماعی