نقش صنایع دستی در توسعه اقتصاد و توریسم

صنایع دستی به آن گروه از صنایع اطلاق می شود که عمدتاً با استفاده از مواد اولیه بومی تهیه شده و نشان دهنده ویزگی ها و میراث هنری و سنتی مردم ایران است و تمامی یا قسمتی از مراحل تولید آن با دست انجام می شو و در آن ذوق هنری و خلاقیت فکری صنعتگر تجلی یافته باشد. صنایع دستی بعنوان یک هنر صنعت که ریشه در آداب، رسوم و سنتهای مردم ایران زمین دارد همواره طی قرون متمادی برای اکثریت مردم خاصه روستائیان و عشایر منبع کار و درآمد بوده و از نظر اقتصادی دارای جایگاه بسیار خوبی بوده است. وسعت سرزمین، تنوع اقلیمی، اعتماد به دین و باورهای دینی و در کنار آنها ذوق و سلیقه بالای ایرانیان باعث شده است که درجای جای این کشور متمدن بتوان به آسانی نشانه هایی از صنایع دستی یافت. از گ ذشته های بسیار دور صنعتگران سخت کوش و با ذوق ایران کوشیده اند تا با تولید انواع صنایع دستی همچون زیراندازهای قالی و گلیم و نیز آثاری همچون افزارهای فلزی و زیور آلات، اندیشه و افکار، خلاقیت و در نهایت ایمان خود به خالق هستی و اعتقاد خویش به فرهنگ بومی را در قالب این محصولات زیبا به جهانیان بیان داشته و تحسین آنها را برانگیزند. نقش صنایع دستی در توسعه کشور شامل بالا بردن سطح اشتغال با هزینه های بسیار کم، ازدیاد درآمد سرانه ملی، جذب گردشگران خارجی و توسعه صنعت توریسم، ارز آوری به واسطه فروش آن و تأثیر در توسعه کالاهای غیرنفتی می شود. همچنین صنایع دستی به دلیل بار فرهنگی قوی می تواند به عنوان سفیر فرهنگی کشور عمل کند و ابزاری برای گفتگوی تمدن ها باشد. با درک این مطلب می توان به اهمیت صنایع دستی آذربایجان شرقی در ایران پرداخت. هنرمندان آذری با عشق و علاقه شدید خود می توانند تصویر زیباتری از این استان را به دنیا نشان دهند. از طرفی با احیای این صنایع می توان عامل بیکاری را نیز کاهش داد و از ورود صنایع تزئینی خارجی به جایی که خود دارای صنایعی غنی است جلوگیری کرد.