مدیریت مصرف انرژی و رابطه آن با توسعه پایدار و آلودگی محیط زیست

پس از اولین بحران نفتی در سال ١٩٧٣ میلادی موضوع صرفه جویی در مصرف انرژی بیشتر مورد توجه قرار گرفت، به طوری که در مقطع زمانی دهه های هفتاد وهشتاد احساس مسؤولیتی جدی در مصرف بهینه انرژی،عدم وابستگی به نفت کشورهای صادر کننده نفت (اوپک)،افزایش راندمان آن و مسأله حمایت از محیط زیست ایجاد گردید؛لازم به ذکراست که در طول سالهایی که قیمت انرژی در سطح پایینی قرار داشت،دوران عدم احساس مسؤولیت،عادت و فرهنگ مصرف بی رویه انرژی در کشورها رواج یافته بطوریکه اثرات آن از دیرباز تا به امروز همچنان باقی مانده است .مدیریت مصرف انرژی ابزاری توانمند برای بهینه سازی مصرف انرژی،صیانت از ذخایرملی وجلوگیری از آلودگی محیط زیست می باشد؛درواقع ماهی ت مدیریت انرژی به معنای انجام دادن بدون دستیابی به آنچه که موجود است نمی باشد بلکه گویای انجام دادن با آن چیزی است که دردسترس است .مصرف انرژی در ایران با تلفاتی در حدود ٣٠ درصد ضایعه ای بزرگ برای اقتصاد و توسعه آتی کشور محسوب می شود و از آنجا که بخش بزرگی از مصارف انرژی مربوط به بخشهای خانگی و تجاری با استفاده از انرژی الکتریکی بوده،با در نظر گرفتن راندمان پایین نیروگاه ها باز هم میزان اتلاف انرژی آشکارتر می گردد .طبق آمارمنتشره ایران بامصرف سالانه ١٢٠ میلیاردکیلووات ساعت انرژی الکتریکی،ازمصرف کنندگان بزرگ ب رق بوده و دررتبه جهانی آمریکا، چین، ژاپن، روسیه، کانادا، برزیل، کره جنوبی، ایتالیا، اسپانیا، آفریقای جنوبی، مکزیک، اوکراین، عربستان وایران به ترتیب چهارده کشور پرمصرف انرژی الکتریکی به شمار می آیند . ساختمان ها و منازل مسکونی در ایران در حال حاضر به طور متوسط به ازای هرمترمربع ٣١٠ کیلووات ساعت برمترمربع انرژی مصرف می کنند این درحالی است که استاندارد جهانی دراین زمینه برای مناطقی با آب و هوایی مشابه ایران حدود ١٢٠ کیلووات ساعت ٢ برابر استاندارد بین المللی است و / برمترمربع است؛یعنی میزان مصرف انرژی در ساختمان های ایران در حدود ٦ در بعضی نقاط سرد ایران مانند خلخال این میزان حتی به بیش از ٤ برابر استاندارد بین المللی می رسد.