عدالت و قانون

عدالت از جمله مفاهیم بنیادی در عرصه نظریه های سیاسی است که از دیرباز، دغدغه خاطر انسان بوده و ذهن اندیشمندان بسیاری را به خود مشغول داشته است. عدالت و مساوات یکی از اصول بنیادین حیات انسانی و لازمه ایجاد زندگی شایسته برای نیل به آرمان کرامت انسانی می باشد. آرمانی بزرگ که در طول حیات بشری برای دسترسی به آن مبارزات و تلاش های زیادی صورت گرفته است. کرامت انسانی چیزی جز هدیه ای از جانب پروردگارش نمی باشد. انسان موجودی است که کرامت ذاتی را از آفریدگار خویش به ارمغان گرفته است. این کرامت از همیشه از بدو تا تولد تا زمان مرگ همراه انسان می باشد و به خواسته خودش می تواند آن را جاودانه نماید. کرامت انسان مختص زندگی اجتماعی او نیست، بلکه او در بعد زندگی فردی نیز به همان اندازه دارای کرامت است که در بعد اجتماعی. پژوهش حاضر که در دو فصل ارائه می گردد به بررسی رابطه عدالت و حقوق می پردازد . هرچند که عدالت در زبان و گفتار، افق گسترده ای را در بر می گیرد ولی در مقام عمل ازهمه سخت تر و دشوارتر است.در فصل اول این اثر ابتدا به بیان معنی لغوی و مفاهیم عدالت می پردازیم و سپس ضمن بیان مفاهیمی چون عدالت خداوند، عدالت در اخلاق، عدالت در عرف و ارزش عدالت به بیان آثار اجتماعی عدالت مبادرت ورزیده ایم. در فصل دوم نیز به بررسی رابطه عدالت و قانون می پردازیم و با بیان مفاد و اصول اعلامیه ها وتوافقنامه های بین المللی به بررسی اصول موجود درقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته و نتیجه می گیریم که تحقق صلح و امنیت اجتماعی، از اهداف علم حقوق بوده و پذیرش و رضایت مردم در مقابل قانون تنها در سایه وضع عادلانه قوانین می باشد و گرنه در برابر آن، مقاومت خواهند کرد. زیرا که نه صلح و نه امنیت، هرگز در اثر بی قانونی، تأمین نمی گردد.

Keywords:

عدل , عدالت , برابری , قانون ,