بررسی تاثیر زوج درمانی مبتنی بر خود نظم بخشی بر ارتقاء سازگاری زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی مبتنی بر خود نظم بخشی بر ارتقاء سازگاری زناشویی انجام شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان کلیه زوجین دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به کلینیک سلامت خانواده درطی سال های1392 تا 1393 تعداد 30 زوج داوطلب انتخاب شدند و سپس به تصادف به دو گروه کنترل و آزمایشی منتصب گشتند. پس از تشکیل 2گروه آزمایشی و کنترل ، تمامی زوجین پرسشنامه سازگاری زناشویی را تکمیل نمودند و پس از آن اعضای گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر خود نظم بخشی قرار گرفتند. پژوهشی حاضر از نوع طرح های آزمایشی است و در قالب طرح های پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل قرار می گیرد . در این طرح ، مداخله درمانی به عنوان متغیر مستقل و سازگاری زناشویی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون پس آزمون سازگاری زناشویی در گروه آزمایش که مداخله زوج درمانی مبتنی بر خود تنظیمی را دریافت کرده بودند19/06 نسبت به گروه کنترل که هیچ مداخله ای را دریافت نکرده است 3/75 بطور محسوسی افزایش یافته است که تفاوت میان این دوتغییر براساس ازمون U- من ویتنی معنا دار می باشد P=0/001 و ابراز احساسات P=0/001 رادرگروه ازمایش درمقایسه با گروه کنترل ارتقا دهد

Keywords:

زوج درمانی , خود نظم بخشی , ارتقاء , سازگاری زناشویی