تاثیر عوامل مختلف بر تولید بیوگاز از فرآیند هضم مشترک در شرایط غیر هوازی فاضلاب نفتی و فضولات مرغی و تعیین شرایط بهینه با استفاده از روش تاگوچی

امروزه حجم تولید فاضلاب نفتی بعنوان یکی از بزرگترین بخش های فاضلابهای صنعتی بصورت چشمگیری در حال افزایش است؛ که باعث ایجاد آلودگی بسیار بزرگی در منابع طبیعی و تجدید ناپذیر محیط زیست شده است. فرآیند هضم در شرایط غیر هوازی یکی از روش های تبدیل ضایعات به انرژی است. از این روش نیز برای فاضلاب نفتی نیز می توان استفاده نمود. در این تحقیق فرآیند هضم مشترک فاضلاب نفتی با فضولات مرغی بعنوان یک ماده ضایعاتی غنی از مواد ارگانیک تحت شرایط و عوامل مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. عوامل متعددی بر کیفیت فرآیند هضم و مقدار بیوگاز تولید شده موثر می باشند که از آن جمله می توان به: 1) دما، 2) pH، 3) نسبت کربن به نیتروژن مواد درون هاضم، 4) محتوای جامد مواد درون هاضم، 5) غلظت محصولات بین فازی تولیدی درون هاضم (از جمله آمونیاک، اسیدهای چرب فرار، استات) و 6) سطح محتوای مواد مغذی درون هاضم اشاره کرد. برای مطالعه اثر عوامل انتخاب شده بر تولید بیوگاز و بهینه-سازی شرایط از طرح آزمایش (34) 9L روش تاگوچی استفاده شد. هر آزمایش با سه تکرار و با استفاده از هاضم های ناپیوسته انجام گرفت. نتایج نشان داد که دمای شرایط هضم بیشترین اثر نامطلوب را بر مقدار بیوگاز و بیومتان تولید شده در هاضم داشت. نتایج نشان داد بیشترین مقدار تولید بیگاز و بیومتان تولید شده برابر (33/12962±73/283) و (67/6701±15/369) میلی لیتر بودند که توسط هاضم حاوی 44 درصد فاضلاب نفتی با محتوای جامد 18 درصد، 30 دقیقه مدت زمان تیماردهی با دستگاه التراسونیک و شرایط دمایی 36 درجه سانتیگراد تولید شدند. اثر مدت زمان پیش-تیماردهی مواد ضایعاتی با دستگاه التراسونیک، اثر بیشتری ازدرصد فاضلاب نفتی در ترکیب داشت. با این حال مقدارمحتوای جامد مواد درون هاضم کمترین اثر را بر تولید بیوگاز و بیومتان داشت.

Keywords:

فاضلاب نفتی , فضولات مرغی , هضم مشترک در شرایط غیر هوازی , تاگوچی , بهینه سازی