خداشناسی فطری مکتب تفکیک

واژه ی مکتب تفکیک، اصطلاحی است که عمر نسبتاً کوتاهی دارد. این اصطلاح را اولین بار محمدرضا حکیمی، برای طرز فکر خاص برخی از اندیشمندان که بیشتر آنها از حوزه ی علمیه ی مشهد برخاستند به کاربرد برد. با این وجود، اندیشمندانی که خود را متعلق به این مدرسه ی فکری می دانند، مدعی اند که این طرز فکر، سابقه ای طولانی دارد و حتی ریشه ی آن را باید در صدر اسلام جست و جو کرد. در واقع، سابقه ی این طرز فکر به قرن چهاردهم هجری قمری، ( کمتر از یک سده ی پیش ) می رسد مؤسس و سردمدار آن را می توان آیت الله میرزا مهدی غروی اصفهانی دانست. شخصیت های برجسته ی این طرز فکر، غالباً از شاگردان میرزا مهدی اصفهانی هستند. برخی از برجسته ترین نمایندگان این تفکر عبارتند از : سید موسی زرآبادی، شیخ مجتبی قزوینی، میرزا هاشم قزوینی، شیخ حسنعلی مروارید، میرزا جواد تهرانی، محمدباقر ملکی میانجی، سید جعفر سیدان و محمدرضا حکیمی.