بررسی منظومه و عناصر داستانی «گل و نوروز» خواجوی کرمانی
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,015
This Paper With 31 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LANGUAGE01_176
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395
Abstract:
منظومه عاشقانه گل و نوروز از منظومه های داستانی ادبیات فارسی است که خواجوی کرمانی در قرن هشتم هجری به نظم درآورده است. گل و نوروز همانند اغلب منظومه های عاشقانه از سه بخش: مقدمه، متن اصلی و بخش پایانی تشکیل شده است. متن اصلی همان داستان منظوم است که به دلیل مضمون داستانی، آن را از لحاظ ساختار عناصر داستانی می توان بررسی کرد. این پژوهش برآن است تا به معرفی منظومه «گل و نوروز» و بررسی وزن، سبک و عناصر داستان مانند: زاویه دید، کشمکش، ز-مان، مکان و.... بپردازد. سبک شعری شاعر عراقی است. داستان طبق معمول داستان های کهن از زاویه دید سوم شخص سروده شده و طول زمان در داستان مبهم است. خواجو به نوروز، قهرمان داستان، شخصیتی فوق بشری و دست نیافتنی بخشیده است که به تنهایی سفر می کند و در همه ی امور با توکل بر خداوند پیروز است.
Keywords:
Authors
مریم میرفندرسکی
کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
افسانه صحتی گرگانی
دکترای زبان و ادبیات فارسی و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :