دگردیسی «معنی» در شعر پسامدرن معاصر
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 679
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LANGUAGE01_305
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395
Abstract:
یکی از عناصر اصلی شعر فارسی از ابتدا تا شعر سپید ، عنصر «معنی» بوده است و شاعران همواره در کنار «ساخت» به محتوا نیز توجه داشته اند. به گونه ای که در طول صد ها قرن شعر فارسی دری از طاهریان تا دوره معاصر تغییر در معنی ، در نحوه ی بیان و چگونگی زبان خلاصه می شده است . اما با طرح شعر مدرن در دهه سی «معنی » دچار نوعی ابهام می شود تا آنجا که شعر را تا مرز بی معنایی پیش می برد. این برداشت تازه از معنی با سرایش شعر های پسا مدرن تفسیر تازه ای می پذیرد و با برجسته شدن «فرم» و نظریه «عدم خود ارجاعی» شعر به عناصر بیرونی ، مطرح می گردد و به جای توجه به معنی ، که در اختیار القای پیام قرار دارد ، «اجرای درونی شعر» اهمیت پیدا می کند . نظریه ای که می کوشد تنها هنرورزی های اجرای شعر را مورد توجه قرار دهد و تک معنایی را به سوی نوعی تکثر در معنی سوق دهد . درک و دریافتی که شاعردر خلق آن کمترین سهم را دارد و خواننده می تواند با هر بار خواندن شعر به نمود تازه ای از معنی دست یابد.مشخصه ای که تحت عنوان « مرگ مؤلف » از شعر پست مدرن اروپا وام گرفته شده است
Keywords:
Authors
محسن تاج اباد
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان ، ایران
حمید صمصام
گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان ، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :