تحلیل جنبشی شکستگی ها بر کانسارزایی آنتیموان بائوت، شمال غرب زاهدان

کانسارزایی آنتیموان بائوت در واحدهای سنگی افیولیت ملانژ و بسیار خرد شده زمین درز سیستان واقع شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش شکستگیها بر کانسارزایی آنتیموان، به خصوص در ارتباط با گسل نصرت آباد است. بر اساس بررسی میدانی از ١٧٧ گسل، ١٧٨٠ درزه و تعدادی خش لغزه، مشخص گردید که به صورت محلی زون برشی همراه با شکستگی های ریدل و آنتی ریدل در منطقه شکل گرفته است. با تداوم عملکرد زون برشی، انحراف بلوک های سنگی در بین شکستگیها روی داده است. در اثر نفوذ ماگما تقریبا بعد از ائوسن، شرایط برای ته نشست محلول های گرمابی در این انحرافها نزدیک سطح زمین، فراهم آمده است. زاویه چرخش ساعت گرد بلوک های سنگی در حدود ٢٠ درجه موجب تمرکز کانسار آنتیموان به صورت رگه ای و رگچه ای در سه امتداد خاص گردیده است. بیشترین کانسارزایی در شکستگی های برشی آنتی ریدل با امتداد ٠٩٠ تا ١١٠ درجه قرار دارد. در حالیکه جایگیری کانه در شکستگی های برشی ریدل و P کمتر روی داده است.

Keywords:

آنتیموان , بائوت , کانسارزایی , شکستگی های برشی