مسیر یابی در فضای شهری؛ رهیافتی بر شناسایی عوامل تاثیرگذار

یکی از خصایص بارز شهرنشینی معاصر، افول توانایی مسیریابی در فضای شهری بوده است. در گذشته، در طراحی شهری ما به نشانه ها و مسیریابی (راه یابی) در فضاهای شهر و محلات توجه ویژه ای داشته اند. امروزه همه ی ساختمان ها بلند، با سلیقه های مختلف و مغشوش ساخته شده است و همین امر باعث عدم توانایی مسیریابی گردیده و بیشترین توجه به مسیریابی برای حرکت سواره بوده است. افراد پیاده با توجه به اغتشاشات بصری زیاد و ناخوانا بودن نشانه های موجود و یا تخریب نشانه های محیطی، بیش از پیش احساس سردرگمی و نا امنی می کنند و وابستگی بیشتر شهروندان به وسایل الکترونیکی باعث از بین رفتن احساس و ادراک و تجربه فضاها شده است.در این پژوهش به طور کلی با هدف یافتن عوامل تاثیرگذار بر مسیریابی افراد پیاده ،روش تحقیق از نوع توصیفی و همچنین پیمایشی بوده و در نتیجه تجزیه و تحلیل ابتدا با تحلیل محتوایی و سپس با استفاده از روش spss به کمک متغیر های آمار توصیفی انجام شده است. بر اساس یافته های پژوهش، انسان با مشاهده فضاها و مکان ها و محیط اطراف خود پس از شناخت و درک فضا برای حرکت نیاز به یک نقشه ذهنی دارد که این نقشه ذهنی، انسان را برای حرکت درست مسیر راهنمایی می کند. مهمترین عوامل موثر بر مسیریابی شامل نشانه ها، علائم و دسترسی بصری (امکان دید مناسب) به مسیر برای مسیریابی موفق لازم است. در حواس انسان بحث جنسیت نیز مطرح می شود زیرا اکثر مردان در هنگام مواجه با محرک های حسی توانایی ادراک یکی از حواس را دارند ولی اکثر زنان توانایی ادراک همه ی حواس را با هم دارند، که این مساله به مسیریابی آن ها کمک فراوانی می کند. بنابراین جنسیت نیز جزیی از عوامل موثر فوق خواهد بود. بر اساس نتایج تحقیق ،قرار دادن نقشه ها، تابلوهاو المان ها برای ادراک بهتر فضای شهری و در نظر گرفتن نشانه ها و اطلاعات مناسب در فضای شهری برای مسیریابی موفق از جمله راهکار های مناسب می باشد.

Keywords:

مسیریابی (راه یابی) , ادراک , حواس , فضای شهری , عوامل تاثیر گذار