تحلیلی بر تأثیر شاخص های امنیت تصرف در کیفیت زندگی شهری در سکونتگاه های غیررسمی(نمونه موردی محلات وکیل آباد و اسلام آباد2 شهر ارومیه)

حاشیه نشینی صرفاً مسأله ای کالبدی-فیزیکی نبوده و از عوامل ساختاری در سطح ملی و منطقه ای ناشی می شود. تأمین حق سکونت یک اصل اساسی و لازم برای بهبود شرایط زندگی فقرای ساکن در سکونتگاه های فقیرنشین شهری به شمار می رود. نکته اساسی این است که به رسمیت شناخته شدن حق سکونت، آغازی بر مجموعه امتیازاتی می باشد، که زندگی فقرا را دگرگون کرده و تضمین گر خدمات پایه و عمومی می باشد. از این رو می توان نتیجه گرفت که فقدان امنیت تصرف، تلاش برای بهبود محیط مسکونی را با مانع روبه رو می کندو نیز بر سرمایه گذاری در سکونتگاه ها و در نتیجه تشدید فقر و محرومیت اجتماعی تأثیر می گذارد. از این رو، ضرورت پرداخت به موضوع امنیت تصرف و نیز یافتن شاخص های ارزیابی آن، امری مهم و شایسته توجه و تحقیق است. در این پژوهش به دنبال آن هستیم که تا با استفاده از مدل های آماری مختلف به بررسی این موضوع بپردازیم که شاخص های امنیت تصرف تا چه اندازه ای بر کیفیت زندگی ساکنین محله وکیل آباد و اسلام آباد2 که نمونه موردی ماست تأثیرگذار است؟ روش تحقیق در این پژوهش از نوع نحلیلی- توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز تحقیق از طریق منابع کتابخانه ای و پرسشنامه کسب شده اند. در نهایت با استفاده از مدل های آماری مختلف از قبیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به تجزیه و تحلیل اطلاعات می پردازیم. نتایج حاکی از آن است که شاخص های امنیت تصرف رابطه مستقیم و قوی با ارتقای کیفیت زندگی در محلات اسلام آباد و وکیل آباد 2 دارد.

Keywords:

سکونتگاه های غیررسمی , امنیت تصرف , کیفیت زندگی , توانمندسازی , اسلام آباد2 و وکیل آباد