بررسی مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی آذربایجان

چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار می گذرد و راهکارهای بسیاری توسط آن، برای حل بحران های معاصر ارائه شده است؛ اما پایداری در معماری طبق اصول از پیش تعیین شده اتفاق نمی افتد و فرآیندی پویا و همه جانبه است. لذا جهت تحقق کامل آن پرداختن به ویژگی های معماری بومی و سنتی از آن جهت که برخی روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی به طور ماهرانه انعکاس می یابد، امری لازم و ضروری است. بنابراین جهت تحقق کامل پایداری، پرداختن به ویژگی های معماری بومی غیرقابل اجتناب به نظر می رسد. بررسی معماری بومی- سنتی آذربایجان نیز نشان می دهد این معماری حاوی بسیاری از ویژگیهای منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است؛ تکنیک های بکار رفته در این معماری بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را دربر می گیرد و معماران توانسته اند با تأکید مؤکد بر حفظ محیط زیست، نیازهای اقلیمی هر منطقه را پاسخگو باشند. هدف از این مطالعه بررسی شاخصه های معماری پایدار در بنا های آذربایجان است تا با بازشناسی اصول پایداری در معماری بومی و انطباق آنها با مفاهیم نوین پایداری به ارائه راهکارها و الگوهای کاربردی برای طراحی اقلیمی در منطقه با هدف صرفه جویی در مصرف انرژی و کاهش آلودگی هوا نائل گردیم. روش تحقیق اتخاذ شده در این نوشتار مبتنی بر مطالعات متون و استفاده از اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانهای و به صورت توصیفی تحلیلی خواهد بود.

بررسی مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی آذربایجان Keywords:

معماری پایدار , پایداری , معماری آذربایجان , بناهای سنتی