بررسی موارد عقد صلح در فقه امامیه
Publish place: 2nd International Congress on Culture and Religious Thought
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 663
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCRT02_080
تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1395
Abstract:
صلح داراى معناى عام و گسترده اى است که شامل هر گونه فصل خصومت میان متصالحین است، بدون آنکه موضوع خاصى براى خصومت تعیین گردد. از این رو ممکن است طرفین صلح، زن و شوهرى باشند که در مسائل خانوادگى اختلاف و نزاع دارند، یا از مسلمانان و کفارى باشند که بعد از جنگ و اختلاف، اقدام به صلح نموده اند. بعضى از فقیهان شیعه و سنى در آغاز باب صلح میان معناى عام صلح و معناى خاص آن تفاوت نهاده و تصریح کرده اند که صلح به معناى عام شامل اقسام گوناگونى مى گردد که تنها یک قسم آن موضوع بحث در باب صلح است. به عبارت دیگر باب صلح که در فقه شیعه و سنى یکى از ابواب معاملات مى باشد متکفل بحث از یکى از اقسام صلح به معناى عام است و سخن از سایر اقسام آن در ابواب دیگر صورت مى گیرد.
Keywords:
Authors
طاهر علی محمدی
دانشیار(استادراهنما- نویسنده مسئول)، دانشکده الهیات، دانشگاه ایلام، ایران
عبدالجبار زرگوش نسب
استادیار( استاد مشاور)، دانشکده الهیات، دانشگاه ایلام، ایران
ریحانه حسن پور
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده الهیات، دانشگاه ایلام، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :