مدیریت دانش در سایه حفظ سرمایه انسانی

سازمان ها به دنبال سرمایه جدیدی تحت عنوان سرمایه انسانی هستند از این رو به جرأت می توان گفت سرمایه انسانی عاملی است که بیش از هر عامل دیگری بر روی رشد و بقای سازمان تأثیر گذار است ، امروزه اهمیت سرمایه انسانی در تمامی حوزه ها گسترش یافته است به نحوی که تئوری رشد مدرن به تراکم سرمایه انسانی توجه می کند و حتی سرمایه انسانی را به عنوان یک عامل تأثیر گذار در رشد و توسعه اقتصادی جوامع قلمداد می کند، برخی از پژوهشگران سرمایه انسانی معتقدند که سرمایه گذاری بر روی افراد موجب بهره وری اقتصادی سازمانها و جوامع خواهد شد.سرمایه انسانی کلیدی برای رشد اقتصادی جوامع محسوب میشود و یک سرمایه مهم و ضروری میباشد که به سازمان در جهت رشد و توسعه اقتصادی کمک میکند و از این نظر میتوان آن را با سرمایه ها و دارایی های فیزیکی سازمان مقایسه کرد .مدیریت دانش و حیطه های مربوط به آن بر این واقعیت تاکید دارند که در فضای اقتصاد نوین جهانی ، دستیابی به مزیت رقابتی پایدار درگرو ظرفیت و توانایی سازمان در توسعه و استفاده صحیح از منابع مبتنی بر دانش سازمان است. البته تمامی منابع سازمانی از اهمیت یکسانی برای دستیابی به این مزیت رقابتی برخوردار نیستند. این مقاله می کوشد تا چهارچوبی جامع جهت تجزیه و تحلیل سرمایه انسانی در سه حوزه مدیریت دانش، سرمایه فکری و مدیریت استراتژیک منابع انسانی در جهت دستیابی به مزیت رقابتی پایدار ارائه کند . در نهایت ارزش استراتژیک و منحصر به فرد بودن سرمایه فکری، دانش را به چهار گروه ویژه، عادی، محوری و الزامی تقسیم و راهکارهای لازم را جهت بهره گیری از این سرمایه های انسانی ارائه می کند.

Keywords:

سازمان , سرمایه ی انسانی , توسعه ی اقتصادی , مدیریت دانش , سرمایه ی فکری