اصل
محرمیت به عنوان یک اصل حاکم بر تمامی شئون زندگی، به زیبایی در
معماری سنتی ایران کالبد یافته و آثار ونتایج عمیقی در سازماندهی فضایی و نحوه قرارگیری عملکردهای گوناگون داشته است. با مقایسه در فضاهای خانه سنتیومعاصر میتوان به تحولی چشمگیر در حریم فضایی خانه معاصر پی برد.پنین به نظر میرسد که خلق فضاهای هوشمندانه در ساخت کالبد درونی بناها یکی از ایدهآلهای
معماری سنتی و اسلامی محسوب میشود تا در عین ظرافت و زیبایی پاسخگوی نیازهای متعالی و معنوی ما باشد. خواستههایی که امروزه ما آنها را در عناصری غیراز فضاهای ملموس و مشخص و غالبا دراشیای پیرامونمان جستجو مینماییم و این نقص بزرگی است و انسان معاصر را از ارزشهای گذشته معماری اسلامی دور کرده است. معماری ایرانی، همانند دیگر جنبههای اجتماعی ما تحت تاثیر تعالیم ارزشمند دین مبین اسلام به حفظ حریمخصوصی و چهارچوب امن خانهها اهمیت ویژهای داده است و این فرآیند در عناصری همچون؛ دربهای ورودی , دالانها , پنجرههای محرابگونه و نورگیرهای مشبک که تعالی بین نور خارج و داخل ایجاد میکنند بدون اینکه خلوت اهل خانه را برهم زده باشند , دیوارهای بلند حیاط و اتاقها , نحوه قرار گرفتن شبستانها نسبت به دالانهای ورودی در ابنیههای اسلامیکاملا مشهود و قابل تأمل است و ذهن هر معمار زبردستی را به خود مشغول میسازد . این مقاله مبتنی بر پرسش و تحقیق، به چگونگی و چرایی وجود
محرمیت در مساکن دوره پهلوی و وضعیت
محرمیت در معماری مساکن امروزی و اهمیت آن پرداخته میشود . روش تحقیق به صورت کیفی و به صورت توصیفی تحلیلی میباشد