محورها و موضوعات شهرسازی در مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان

هر ساله بیش از 15 درصد از پروانه های ساختمانی در شهرهای کشور برای تخریب و تجدید بنای ساختمان های موجود صادر می گردد. براساس این پروانه ها، بیش از 10 میلیون مترمربع از ساختمان های موجود تخریب می شوند که صرف نظر از ازبین رفتن سرمایه ملی، با بازتابهای نا مطلوب زیست محیطی، تضعیف هویت معماری و شهرسازی وکاهش شاخص های کیفی زندگی نیز همراه است. این در حالیست که نزدیک به 30 درصد از ساختمان های تخریب شده در سال های اخیر، براساس آیین نامه 2800 احداث شده اند. تخریب زود هنگام و پایین بودن عمر مفید ساختمان ها ناشی از تغییرات دلخواهانه در ضوابط و مقررات شهرسازی در زمان بازنگری طرح های شهری، توسط مهندسان مشاور شهرساز و در زمان اجرا، توسط مدیران و نهادهای شهری از یک سو و حاکمیت نیروی های اقتصادی در بازار زمین و مسکن می باشد. به منظور محدود نمودن قدرت برنامه ریزان و مدیران شهری و همچنین تعدیل نیروهای اقتصادی که موجب تخریب زود هنگام و نگرش کوتاه مدت به امر احداث ساختمانهای شهری، به ویژه در بخش مسکن می گردد، لازم است تا در مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان به موضوعات شهرسازی نیز پرداخته شود. هدف این مقاله تعیین محورها و موضوعات شهرسازی است که لازم است در این مبحث در نظر گرفته شود. بررسی های اولیه و تجارب سایر کشورها نشان می دهد با اصلاح نظام برنامه ریزی و محدود نمودن قدرت تصمیم سازان و تصمیم گیران در حوزه شهرسازی در قالب تنظیم چارچوب قانونی و تدوین ضوابط و مقررات، می توان موجب افزایش عمر ساختمانها و حفظ بافتهای با ارزش و حساس شهری گردید.

Keywords:

مبحث بیست و دوم مقررات ملی ساختمان , ضوابط و مقررات شهرسازی , طرحهای توسعه شهری , تخریب و تجدید بنا , طول عمر بنا