مطالعه تطبیقی میزان باراثباتی در حقوق کیفری ایران و انگلستان با تاکید بر معیارهای اثباتی.

یکی از مسائلی که همواره در حوزه ی دادرسی کیفری وجود داشته، بحث مربوط به جنبه ی اثباتی جرم و دفاع است و اهمیت آن به اندازه ایی که بتواند مجرمی واقعی را به جهت ناتوانی در امر اثبات، از تحمل کیفر برهاند. بر عکس این قضیه هرچند نادر ، اما غیر ممکن نیست و چه بسا به مواردی برخورد کنیم که علی رغم عدم اقناع وجدانی قاضی، به صرف وجود احتمال مجرمیت، فرد را محکوم به تحمل کیفر کنند. همین چند سطر، گویای میزان اهمیت قضیه اثبات است که البته در امور کیفری، دو چندان نیز خواهد بود. با وجود جریان فرض بیگناهی در خصوص متهمین به جرایم، در معدود مواردی ملاحظه می شود که سخن از بار اثباتی معکوس به میان می آید که حاصل دیدگاه هایی است که هریک قائل به مجرایی متفاوت برای اعمال این فرض می باشند. بعد از تبیین مسئول اثبات، مقایسه ای تطبیقی در خصوص میزان ادله ابرازی در هریک از دو کشور ایران و انگلستان ارائه خواهیم داد که بر اساس آن معیار منتخب قانونگذار کشورمان را درهریک از جرایم تعیین و خواهیم دید که جرایم حدی مبتنی بر شدیدترین معیار می باشند. روش متاخذه در مقاله روش توصیفی-تحلیلی است.

Keywords:

معیارهای اثباتی , وظیفه اثبات , موازنه احتمالات , بدون شک و شبهه ی متعارف , اقناع عمیق وجدانی , فرض بیگناهی