ارتباط بین توانمندی روانشناختی و بهره وری در بین اعضای هیات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین توانمندی روانشناختی و بهره وری در بین اعضای هیات علمی تربیت بدنی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های استان آذربایجان شرقی بود که از بین آنان تعداد 54 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از پرسشنامه توانمندی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1988) و پرسشنامه بهره وری منابع انسانی مدل اچیو (2007) برای جمع آوری داده های مورد نیاز تحقیق استفاده شد. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه بین گروهها و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرها در سطح معنیداری (p≤0/04) استفاده شد. بر اساس نتایج تحقیق میانگین امتیازات مربوط به توانمندی روانشناختی و بهره وری به صورت معنیداری بالاتر از مقدار متوسط فرضی بود. تفاوت در امتیازات بهره وری و توانمندی روانشناختی و خرده مقیاسهای آنها با در نظر گرفتن وضعیت تاهل، رتبه دانشگاهی آزمودنیها و نوع دانشگاه محل خدمت اعضای هیات علمی معنیدار نبود (p≥0/04)، ولی از نظر جنسیت امتیازات توانمندی روانشناختی مردان بیشتر از زنان بود . در ضمن اعضای هیات علمی با مدرک دکتری بهره وری بیشتری را گزارش کردند. بین توانمندی روانشناختی، بهره وری و ابعاد آنها رابطه معنیدار مثبت وجود داشت (p≤0/04)، به عبارت دیگر با افزایش توانمندی روانشناختی میزان بهره وری نیز افزایش مییابد. یافته ها نشان دهنده آن است که اساتید تربیت بدنی دانشگاه در رفتارهای خود به صورت نسبتا مناسبی دارای بهره وری بوده و لحاظ توانمندی روانشناختی در وضعیت مناسبی به سر میبرند.

Keywords:

توانمندی روانشناختی , بهره وری , هیات علمی , تربیت بدنی