مقایسه 2 هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و مکمل گیری کراتین بر فاکتورهای سیگنالی اثرگذار سلولهای ماهواره ای در مردان جوان تمرین کرده

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 711

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PESSO01_078

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1395

Abstract:

تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون(BFR: Blood flow restriction)، نوعی تمرین مقاومتی می باشد که جریان خون ورودی به عضله فعال در حین تمرین توسط یک کاف، محدود میگردد. اسفنگوزین مونو فسفات(S1P: Sphingosine-1-Phosphate) یک اسفنگو لیپید مشتق از پلاکتها می باشد که به صورت درون سلولی از طریق فسفوریلاسیون اسفنگوزین((Sph به وسیله آنزیم اسفنگوزین کیناز (SK: Sphingosine Kinase) تولید می شود. میوستاتین(GDF-8: Growth Differentiation Factor 8)، یک فاکتور مهار کننده قوی در رشد عضلانی می باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر 2 هفته تمرین مقاومتی BFR همراه با مکمل گیری کراتین بر فاکتور-های سیگنالی اثرگذار سلولهای ماهواره ای در مردان جوان تمرین کرده بود. در تحقیق حاضر24 مرد جوان سالم با میانگین سنی24/79± 2/38 سال، وزن75/02± 2/40 کیلوگرم و قد178/66± 3/33سانتیمتر به طور تصادفی به 3 گروه(BFR=8(، (BFR-CR=8) و کنترل(C=8 )تقسیم شدند. محدودیت جریان خون در هر دو گروه تجربی یکسان و بوسیله کاف محدود کننده و با اعمال فشار 100-240 میلیمتر جیوه اعمال می شد. برنامه تمرینی برای هردو گروه تجربی شامل اجرای حرکات جلو پا، پرس پا و هاگ پا با شدت 20- 30 درصد یک تکرار بیشینه در 4 ست 20 تکراری بود. جهت بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس و در صورت احراز تفاوت و معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که 2 هفته تمرین مقاومتی BFR همراه و بدون مکمل گیری کراتین، باعث افزایش معنی داری در ترشح S1P و کاهش GDF-8 نسبت به گروه کنترل می شود(P=0/0001)، همچنین میزان S1P در گروه تمرین به همراه مکمل گیری کراتین به طور معنی داری بیشتر از گروه تمرین بدون مکمل گیری کراتین بود. ولی بین دو گروه تمرین در طول 2 هفته، در کاهش GDF-8 تفاوت معنی داری مشاهده نشد .(P=0/502) نتایج نشان داد تمرین BFR باعث افزایش S1P وکاهش معنی دار GDF-8 می شود. همچنین مکمل گیری کراتین در مدت 2 هفته تاثیر معنی داری بر افزایشS1P داشت اما تاثیر معنی داری در کاهش GDF-8 از خود نشان نداد. از این رو می توان جهت بهره مندی و اثرات بیشتر اینگونه تمرینات، از مکمل گیری کراتین استفاده نمود

Keywords:

اسفنگوزین مونو فسفات , میوستاتین , تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون , سلول ماهواره ای

Authors

فریدون خاوریان

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر

یاسر کاظم زاده

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

ساناز میرزائیان

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر