جنبه های نمادین خانه های مسکونی مجمع الجزایر اندونزی

فرهنگ اندونزی سرشار از سنت هاست. آداب و سنن،باورها،ساختار اجتماعی، هنرهای بومی و صنایع دستی این مجمع الجزایر در طول قرن ها تکامل یافته و در کنار فضایی طبیعی همراه با هارمونی و ریتم زندگی روزمره رشد و تعالی پیدا کرده است. این مقاله به منظور بررسی معماری سنتی گونه های مختلف خانه های مسکونی در اندونزی و باز شناسایی نقش ها و تزییناتی که برگرفته از حیطه های وسیع باورهای معنوی اساطیری و روح گرایانه مردم این سرزمین است تدوین شده است. با توجه به حوزه نفوذ پر رنگ مسکن در حیات بشری، خانه یکی از مهم ترین فضاهای معماری است که رابطه مستقیم با خود انسان برقرار می کند: لذا هویت کالبدی مسکن به عملکردهای مورد نیاز انسان و ابعاد انسانی جوابگو می باشد و هویت معنوی آن درصدد پاسخگویی به اعتقادات و باورهای ساکنین آن می باشد و به این ترتیب الگو دهنده عرصه ها تلقی می گردد. پرسش تحقیق به صورت بازشناسایی جنبه های نمادین معماری سنتی خانه های اندونزی بر اساس باورهای اساطیری مطرح شده است. جنبه های نمادین معماری سنتی خانه های مسکونی اندونزی و به طور خاص گوناگونی سقف هاکه محوریت این مقاله در نظر گرفته شده است، با تاکید بر تمامی مطالب مذکور، مورد توجه بیش از پیش قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و تحلیلی می باشد و جامعه آماری خانه های مسکونی کشور اندونزی در نظر گرفته شده است. جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و روش نمونه برداری به صورت گزینشی بوده است. این معماری باتوجه به قرابت نزدیک با فرهنگ اصیل پارسی در ریشه ها و همچنین محوریت قبیله ای این منطقه می تواند، خواننده را در چگونگی بهره گیری از مبانی سنتی در عرصه های امروزی رهنمون سازد.

Keywords:

مجمع الجزایر اندونزی , معماری بومی , هویت , نقوش و تزیینات