بررسی اثر فناوری باروری ابرها بر منابع آب سطحی و زیرزمینی به منظور مدیریت پایدار حوضه های آبریز (استان آذربایجان شرقی)

افزایش میزان استحصال آب در سطح ملی به رشد و تقویت محصولات کشاورزی و اقتصادی کمک کرده و در نهایت منجر به پیشرفت های اقتصادی، افزایش فرصتهای شغلی و بالا رفتن استانداردهای زندگی خواهد شد. از اینرو کشورهای پیشرفته پیوسته به دنبال به روزرسانی و تقویت منابع آبی خود بوده و در این مسیر علاوه بر استفاده از منابع آبهای سطحی و آبهای زیرزمینی، از منابع آبی تجدیدپذیر، و همچنین منابع آبی غیر متمرکز و محدود موجود در جو نیز به صورت باروری ابرها در راستای افزایش منابع آبی استفاده می کنند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اثر بارورسازی ابرها بر افزایش بارش و به تبع آن افزایش منابع آب سطحی و زیرزمینی در حوضه های آبریز استان آذربایجان شرقی در سال آبی 92-91 می باشد. به این منظور از روش - زیرزمینی رگرسیون تاریخی جهت بررسی اثر بارورسازی ابر بر افزایش بارش استفاده شد. سپس با استفاده از ویژگی های توپوگرافی و بافت خاک و کاربری اراضی حوضه آبریز ضریب رواناب و نفوذ تعیین گردیدد و نهایتا میزان استحصال آب سطحی و زیرزمینی توسط فناوری باروری ابرها محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در اثر بارورسازی ابر در حوضه آبریز استان آذربایجان شرقی در سال آبی 92-91 ،19 % افزایش بارش و به ترتیب 97/6 و 22/04 میلیون مترمکعب افزایش تولید منابع آب سطحی و زیرزمینی در پی داشته است. بنابراین تکنیک بارورسازی ابر به عنوان یکی از راهکارهای موثر در جهت مدیریت پایدار در حوضه های آبریز کشور پیشنهاد می شود.

Keywords:

حوضه آبریز , بارورسازی ابرها , آب سطحی , آب زیرزمینی