طرح های تغذیه مصنوعی راهی مناسب جهت مبارزه باخشکسالی وکاهش بحران آب

کمبود منابع آب از مهمترین تهدیدات جدی در خاورمیانه به ویژه در ایران به شمار می آید. تغذیه مصنوعی منابع اب زیرزمینی از جمله مهمترین راه های تقویت و توسعه منابع آب و مبارزه با خشکسالی است که از دیرباز در ایران مورد توجه قرار دارد و به عنوان راهی جهت تأمین آب مصرفی، بخصوص در بخش کشاورزی و شرب در دشتها مطرح می باشد. اجرای طرح های تغذیه مصنوعی دارای، هزینه پایین و زمان اجرای کوتاه است. بنابراین می توان از طرح های تغذیه مصنوعی به عنوان راه حلی بهینه برای مقابله با بحران آب و خشکسالی های اخیر، بهره جست، دشت یزد- اردکان با مساحت 11393 کیلومتر مربع در استان یزد واقع شده است. این پژوهش با هدف تعیین اثرات زیست محیطی مثبت و منفی طرح های تغذیه مصنوعی در دشت یزد- اردکان با روش منوری 2001 انجام شده است. در این روش چهار محیط فیزیکی، بیولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی و پیش بینی اثرات در دو گزینه، عدم اجرای طرح و اجرای طرح و در فاز بهره برداری انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده در مرحله بهره برداری گزینه اجرای طرح 119 اثر مثبت و گزینه عدم اجرای طرح 73 اثر مثبت، را نشان داد بنابراین بهره برداری طرح در دشت یزد- اردکان با اعمال اقدامات اصلاحی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

بحران آب , طرح های تغذیه مصنوعی , خشکسالی , دشت یزد- اردکان , اثرات زیست محیطی