بررسی اثر ضد میکروبی عصاره گشنیز بر رشد مخمرهای عامل فساد دوغ

امروزه درخواست مصرف کنندگان مبنی برکاهش استفاده از نگهدارنده های شیمیایی در مواد غذایی منجر به انجام تحقیقات و مصرف مشتقات طبیعی دارای خاصیت ضدمیکروبی شده است. گرایش به استفاده از اسانس ها و عصاره های گیاهی به عنوان ترکیبات طبیعی در صنایع غذایی روند رو به افزایشی را نشان می دهد. یکی از این گیاهان گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum میباشد. در این تحقیق برگ های گیاه گشنیز پس از خشک کردن در شرایط سایه، به روش ماسراسیون سرد توسط حلال متانول عصاره گیری گردید. در مرحله بعد به منظور شناسایی ترکیبات موثره شیمیایی موجود در عصاره از دستگاه GC/MS استفاده شد و در نهایت با استفاده از روش رقت سازی در لوله و کشت روی محیط اختصاصی جامد میزان اثرات ضد میکروبی عصاره متانولی گشنیز (میزان کمترین غلظت مهار کننده رشد و کمترین غلظت کشندگی) را برروی 3سویه مخمر رودوترولا روبرا و ساکارومیسس سرویزیه و کلویورومایسس مارکسیانوس مورد بررسی دقیق قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این تحقیق حاکی از آن بود که مخمر ردوترولا روبرا حساسترین مخمر با MIC برابر 7/8 mg/ml و MBC برابر mg/ml 15/6 و مخمر کلویورومایسس مارکسیانوس با MIC برابر 31/2 و MBC برابر 62/5 مقاومترین مخمر بود. با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق فوق به نظر میرسد که عصاره متانولی گیاه گشنیز بواسطه ترکیبات شیمیایی خود توانایی ضد میکروبی خوبی در برابر مخمرهای مولد فساد در دوغ و فراورده های لبنی دارد و امید است جهت بهبود کیفیت صنایع لبنی استفاده از این ترکیبات گیاهی و طبیعی رواج پیدا کند.

Keywords:

عصاره گشنیز , رودوترولا روبرا , ساکارومیسس سرویزیه , کلویورومایسس مارکسیانوس