بهبود پایداری دینامیکی سیستم های قدرت بزرگ با استفاده از منطق فازی

اجزاء سیستم قدرت به یکدیگر شدیداً وابسته هستند، بدین صورت که اگر تغییر یا اغتشاشی در یکی از بخش های سیستم اتفاق بیفتد بر دیگر بخش ها نیز اثر می گذارد. به همین دلیل تضمین ارضای دیماند و صحبت از قابلیت اطمینان سیستم به راحتی امکان پذیر نمی باشد. اگر اغتشاشی در سیستم قدرت بوجود آید و به موقع برطرف نشود، کلیدهای حفاظتی وارد عمل شده و سیستم را از مدار خارج می کنند که این باعث خسارات مالی شدیدی برای شرکت های انتقال توزیع خواهد شد [1]. از طرفی چون سیستم قدرت یک سیستم دینامیکی است، همواره مورد اغتشاش قرار می گیرد. اغتشاش ممکن است بصورت مد محلی، یا ناحیه ای با فرکانسی کمتر نسبت به مد محلی اتفاق بیفتد که هر دو، موجب بر هم زدن پیوستگی سیستم می شوند [2]. بنابراین وجود پایدارسازهایی برای حفظ پایداری گذاری سیستم الکتریکی و جلوگیری از رفتن سیستم به سمت ناپایداری، انکار ناپذیر است. مرسوم ترین پایدارسازی که در سیستم های عملی استفاده می شود، جبران ساز پیشفاز - پسفاز می باشد. در جبران ساز پیشفاز - پسفاز، تنظیمات گین و همچنین صفرها و قطب های موجود در آن برای شرایط عملکردی خاص طراحی و فیکس شده اند، بنابراین جبران سازها عملکرد ضعیفی در لحظات تغییر بار و در اغتشاشات مختلف از خود بروز می دهد [3]. پس طراحی پایدارسازی که تحت همه شرایط، عملکرد مناسبی از خود نشان دهد پیچیدگی خاص خود را دارد. در این مقاله برای پوشش رنج وسیعی از شرایط عملکردی، منطق فازی به عنوان یک راه حل ممکن پیشنهاد می شود.