بررسی رویکرد پویایی و روانشناسی در طراحی خانه سالمندان

سالمندی به سال های نزدیک یا پیشی گرفته از میانگین طول عمر بشر اشاره دارد. افراد سالمند قابلیت های احیا شونده محدودی دارند و بیش از دیگر بزرگسالان در معرض بیماری، سندرم ها و کسالت هستند. اهمیت طراحی فضاهایی مطلوب برای این قشر باتوجه به محدودیت هایی که دارند در جوامع شهری فعلی بر کسی پوشیده نیست. از این رو در پژوهش حاضر به مبانی نظری عام طرح که جنبه ذهنی، ایده ای دارند پرداخته می شود. باتوجه به آنکه رویکرد این پژوهش پویایی است لازم است در مبانی، به مباحثی در حیطه روانشناسی سالمند اشاره گردد. دراین پژوهش نظریه های پیرامون سالمندی، خانه های سالمندان و ویژگی های فیزیکی و روانی سالمندان پرداخته شده و مصادیق آسایش آنها بررسی می گردد. شیوه تحقیق در این نوشتار، تلفیق نتایج برگرفته از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، پیرامون شاخصه های مبین عملکرد مطلوب مجموعه هایی برای سالمندان می باشد و در این پژوهش بیشتر نتایج داوری، مقایسه و جمع بندی معمارانه آراء و نظریه ها ارائه خواهد شد سپس نتایج پژوهش ها با تأکیدی بر بیانی تحلیلی- توصیفی برای دستیابی به اصول جامعی در طراحی این عملکرد مهم در جامعه مطرح خواهد شد. این پژوهش بر آن است تا با محوریت قرار دادن عامل روانشناسی سالمند و به دنبال آن حفظ پویایی اجتماعی این قشر، تأثیر آن را در شکل گیری فضاهایی برای سالمندان بررسی کند.

Keywords:

پویایی اجتماعی , روانشناسی سالمند , خانه سالمندان