ساماندهی و توانمند سازی سکونتگاهای غیر رسمی در محله های شهری با بررسی دیدگاه ساکنین محلی .( مطالعه موردی محله سلیمانداراب رشت )

با توجه به روند رو به رشد و شتاب زده جمعیتی در ایران امروزه شاهد اسکان غیر رسمی بصورت بسیار ناهمگون با سیمایی نا زیبا، خدمات ناکافی در سطوح محلی می باشیم .سکونتگاه های غیر رسمی قسمتی از بافت شهری را شامل می شوند که عمدتا مهاجرین روستایی و اقشار کم توان بدون مجوز و برنامه طرح جامع شهری خارج از محدوده قانونی شهر را در خود جای داده. بر این منوال ماهیت و فرایند مداخلاتی و مشکلاتی که بوجود خواهد امد از جمله مفاهیمی است که باید در برنامه ریزی شهری مورد توجه ویژه قرار گیرد . در مقاله حاضر سعی برین است که دیدگاه و نگرش ساکنین محله سلیمانداراب رشت را به عنوان یکی از فاکتورهای مهم و تاثیر گذار در این پروسه ساماندهی این سکونتگاه ها لحاظ کنیم. روش تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی، جمع آوری داده ، مطالعات کتابخانه ای می باشد و در ادامه از طریق مشاهدات و توزیع پرسشنامه در سطح محلی اقدام به بررسی وضعیت محیط نمودیم روش گردآوری و تحلیل آماری صورت گرفته توسط نرم افزار SPSS می باشد. محدوده مورد مطالعه از پتانسیل بالایی در زمینه همکاری و تعاون برخوردار است که مشکل اسکان غیر رسمی و نداشتن سند مالکیت، مشکلات پوشش معابر،عدم امکان احداث سیستم دفع فاضلاب و جمع آوری زباله ، فقر و فساد و سطح کیفیت پایین زندگی از عمده مشکلات ساکنین این محله می باشد. در کشور ایران با مشارکت بانک جهانی در سال 1382 با تصویب سند توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی توسط دولت، عملاً با رویکردی جدید به مسئله سکونتگاه های غیررسمی توجه گردید ازینرو سعی نمودیم در پایان تحقیق راهکارها و روش های ساماندهی امور محلی را مورد بررسی قرار دهیم .

Keywords:

سکونتگاه های غیررسمی , توسعه شهرنشینی , حاشیه نشینی , توانمند سازی