قابلیت نسبتهای مالی در پیش بینی ورشکستگی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران در دوره زمانی 1389 تا 1393

یکی از عمده ترین ریسکهای که بانکها با ان روبرو است ریسک اعتباری یا ریسک ناتوانی در بازپرداخت می باشد در سیستم بانکی ایران تجهیز منابع و تخصیص آن در قالب تسهیلات مالی کماکن اصلی ترین وظیفه بانک هاست که نرخ سود تسهیلات اعطانی فراتر از سیاستهای اقتصادی در بخش های مختلف اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد و این امکان که ریسک عدم بازپرداخت تسهیلات از طریق نوسانات نرخ سود جبران می شود تا حد زیادی از بانکهای اعطا کننده تسهیلات سلب شده است. در صورتی که بتوان از طریق سنجش مدل پویایی شبکه پیش بینی شود احتمال از به هدر رفتن ثروت در قالب سرمایه فیزیکی و انسانی جلوگیری بعمل می آورد. جامعه آماری برای انجام پژوهش شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی چهار ساله 1389 تا 1393 می باشد. مقاله حاضر از نوع توصیفی کاربردی است. یافته ها نشان داد مدل پویایی شبکه توانایی طبقه بندی شرکتها را به دو گروه ورشکستگی و عدم ورشکستگی داشته باشد و همچنین میزان پیش بینی براساس اطلاعات یک سال قبل از ورشکستگی به صورت معناداری قویتر از اطلاعات دو سال قبل از ورشکستگی بوده است.

Keywords:

نسبتهای مالی , ورشکستگی , مدل پویایی شبکه