مقایسه اعاده دادرسی در قانون آیین دادرسی کیفری قدیم با قانون آیین دادرسی کیفری جدید

اعاده دادرسی یکی از طرق فوقالعاده شکایت از احکام دادگاههاست که به لحاظ انحصار و محدودیت جهات آن، بهطور استثنایی و در موارد خاص اعمال و پذیرفته م یشود. اعاده دادرسی از آن جهت طریقی فوقالعاده است که تنها نسبت به حکم قطعی دادگاه و با توسل به جهات منحصر و استثنایی ، و پس از تجویز و یا قرار قبولی آن حسب مورد در خصوص احکام کیفری و مدنی ، قابلیت اعمال و اجرا پیدا م یکند. در قانون جدید (مصوب 92 (تغییراتی صورت گرفته وبرخی ابهامات موجود در قانون قدیم رفع شده والبته ابهاماتی نیز به آن افزوده شده است که شاید به همین دلیل اجرای آن به تأخیر افتاد. بعضی جهات اعاده دادرسی در قانون قدیم حذف شده و مواردی به آن اضافه شده، همچنین تجویز رئیس قوه قضاییه در ماده 18 اصلاحی در قانون جدید لحاظ گردیده است. بنابراین با تصویب قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 ونسخ قانون قدیم آیین دادرسی کیفری در این تحقیق بر آن شدیم تا با تحقیق و پژوهش در مواد مربوط به اعاده دادرسی (483-474 (به مقایسه این دو قانون در مبحث مربوط به اعاده دادرسی بپردازیم.

Keywords:

اعاده دادرسی , جهات اعاده دادرسی , دیوان عالی کشور , حکم قطعی