بررسی رابطه هموسیستئین پلاسما با استروک مغزی

مقدمه و هدف : سکته مغزی سومین علت شایع مرگ و میر در دنیا است و همچنین بزرگترین علت ناتوانی های طولانی مدتاست. مهمترین راهکار برای تقلیل دادن این بیماری روش جلوگیری است که این مسئله به شناسائی و کنترل همه علت ها وریسک فاکتورهای اصلاح پذیر بستگی دارد . از ریسک فاکتورهای نوظهور که برای سکته مغزی قابل پیشگیری و شاید یک علتبرای این بی ماری باشد هموسیستئین پلاسما است . در این مطالعه فرض شده است که افزایش هموسیستئین پلاسما یک ریسکفاکتور برای همه زیرگروههای استروک می باشد که اترواسکلروز در آن می تواند نقش اولیه داشته باشد.روش کار : این مطالعه از نوع موردی شاهدی است ، شامل ٥٨ بیمار ( ٣٣ مرد و ٢٥ زن) که با استروک به یکی از بیمارستانهایدانشگاهی در همدان مراجعه کرده اند و گروه کنترل شامل ١٠٣ نفر( ٦٠ مرد و ٥٣ زن) با متوسط سنی ٥٠ سال که قبلا سکته مغزینکرده بودند . از هر دو گروه تاریخچه بر مبنای حذف نمودن ریسک فاکتورهای اصلاح پذیر عروقی و همچنین عوامل تأثیرگذاربر غلظت Hcys پلاسما تهیه و سپس نمونه خونهای ناشتا برای بررسی سطح هموسیستئین پلاسما مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج : با مقایسه گروه کنترل ، بیماران مبتلا به سکته مغزی نوع ایسکمیک ( ٤٤ نفر ) و نوع خونریزی مغزی ( ١٤ نفر ) سطح توتالهموسیستئین پلاسما بالاتر و این نسبت بیشتر از ١١ میکرومول در لیتر بدست آمد که معنی دار بود.نتیجه نهائی : یک ارتباط معنی دار بین افزایش هموسیستئین پلاسما و همه زیرگروههای سکته مغزی وجود دارد.

Keywords:

اختلالات مغزی عروقی , هموسیستئین