ارزیابی حس تعلق و انسجام معماری در خیابان شهری نمونه موردی خیابان امام خمینی اردبیل حد فاصل بازار تازه میدان

یکی از معانی مهم و موثر در ارتباط انسان و محیط، حس تعلق میباشد. همچنین حس تعلق از معیارهای ارزیابی محیطهای باکیفیت بوده و در معماری و رشتههای طراحی محیطی، ویژگیهای کالبدی و روابط اجزاءکالبدی با تامین و تاکید بر فعالیتهای اجتماعی محیط، نقش مهم و موثر در شکل گیری حس تعلق دارا میباشد . با نگاهی به معماری سنتی ایران حضور حس تعلق در اکثر آثار اصیل به خوبی مشهود است . در اینپژوهش، حس تعلق در خیابان امام خمینی، به عنوان یک نمونه شاخص معماری صفوی که با گذشت زمان بیش از پیش ارزشهای نهفته خود را هویدا میکند مورد بررسی قرار گرفته است . در این تحقیق کوشیده شدهاست که با بهره گیری از ادبیات موجود در این حوزه، و با روش تحلیلی توصیفی و میدانی چگونگی تاثیر این عوامل بر شکل گیری حس تعلق، به مکان به عنوان درکی کلی متشکل از جمیع عوامل درونی و بیرونی را روشن ساخته و در نهایت با ارایه دیاگرام های تحلیلی عوامل کالبدی، شناختی و اجتماعی تقویت کننده آن را تبیین کنیم

Keywords:

حس تعلق , حس مکان , تعلق کالبدی , هویت شهری , فضای شهری