بررسی دشت کرند (به عنوان میراث طبیعی) بازمانده دریاچه ای از دوران چهارم زمین شناسی در غرب ایران

دوران چهارم از مهمترین دوران های شکل ساز زمین محسوب می شود. دلیل اهمیت این دوران عموما به سبب وقوع تغییرات اقلیمی در دو فاز سرد و گرم بر روی زمین است. تغییرات اقلیمی بر حسب عرض جغرافیایی، ارتفاع محل، جهت کشیدگی ناهمواریها، دوری و نزدیکی به دریاهای آزاد و منابع تامین کننده رطوبت، اثرات متفاوتی برجایی گذاشته است. شواهد تغییرات و تحولات اقلیمی دوران چهارم (کواترنری) در سرزمین ایران شامل یخچال های کوهستانی، دریاچه های پلوویال، پادگانه های آبرفتی، مورن های برجای مانده و اشکال تیپیک سیرکی هستند. با استفاده از داده های اقلیمی و مدل رقومی ارتفاع نقشه های اقلیمی حوضه دریاچه مربوطه طی دوران چهارم و حال حاضر تهیه و وسعت دریاچه واقع در دشت کرند (68/18 کیلومتر مربع) و میزان آب موجود در آن (بالغ بر 125 میلیون متر مکعب) برآورد شد. مهمترین منبع تغذیه دریاچه بارش های منطقه، آبهای زیرزمینی و آبهای سطحی مانند رودخانه کرند بوده اند و علت تحلیل دریاچه پلوویال کرند نیز ته نشینی رسوبات با ضخامت زیاد در کف دریاچه و بالا رفتن دما تعیین گردید

Keywords:

دشت کرند , میراث طبیعی , دریاچه , دوران چهارم , جابجایی رودخانه ای