نگاهی به قصیدهی درستایش شیرخدا سروده ی داوری شیرازی

شاعران ایرانی به واسطه تعامل دو فرهنگ پارسی و عربی و نیز عامل دین از دیرباز با زبان و ادبیات عرب آشنایی داشته ودر برخی موارد توانایی خود را در آن زبان به رخ کشیدهاند. میزرا محمد داوری شیرازی از شاعران توانا اما گمنام دوره بازگشت ادبی میباشد. او به زبان عربی تسلط و آگاه به ادبیات آن میباشد. هدف مقاله حاضر بررسی قصیده درستایش شیریزدان به زبان عربی و در مدح امیرالمومنین (ع) از دیدگاه زبانی، ادبی و فکری میباشد. از اینرو، مورادی همچون لفظ و صورت، و معنا و محتوا مورد بررسی قرار میگیرد. بررسی از دیوان ایشان از دو جهت لفظ و محتوا میباشد. تا ضمن بررسی صورت آن، معنای قصیده نیز که به سبک قصاید جاهلی، اما با روش و معنایی متفاوت از آن ارایه شده مورد تحلیل قرار گیرد و با معرفی شاعر، زمینه برای مطالعه دیوان و پژوهشهای تطبیقی فارسی - عربی بیشتر آن فراهم گردد.شاعر در این قصیده با نهایت ایجاز و اختصار زبانی و به سادگی هر چه تمامتر که میتواند نشات گرفته از خلوص وی باشد به ابراز ارادت و محبت خود نسبت به حضرت علی (ع) پرداخته و فضایل و کمالات ایشان را برمیشمارد

Keywords:

داوری شیرازی , در ستایش شیر یزدان , دیدگاه زبانی , ادبی , فکری