بررسی جنبه هایی از صنایع بدیع معنوی در دیوان مختاری غزنوی

مختاری غزنوی در دوره ای می زیسته که شعر فارسی از نظر تنوع مضامین و قدرت زبان و ویژگی های ادبی یکی ازغنی ترین ادوار خود را می گذرانده، بنابراین مختاری نیز از این قاعده مستثنی نیست. طرز سخن مختاری پیروی از عنصریاست با آمیزشی از شیوه ازرقی و فرخی، بدین معنی که عنصر غالب و جزء عمده اعظم اشعارش از حیث بلاغت و صلابت و قوت ترکیب کلام وعذوبت بیان با اعمال صنایع بدیع لفظی و معنوی مایه عنصری را دارد و در عین حال گاهی از جهتابداع استعارات و کنایات پیچیده و تشبیهات وهمی وخیالی که از ممیزات شیوه ازرقی شمرده می شود، متمایل به سبکاوست.با مختصری غور و بررسی می توان از صنایع لفظی و معنوی، التزام ها و تفنن های فراوان ادبی را در شعر او مشاهده کرد. می توان گفت که انواع صنایع بدیع لفظی و معنوی در دیوان مختاری غزنوی یافت می شود و کمتر صنعتی را میتوان نام برد که برای آن در دیوان وی شواهد و مثال های فراوان یافته نشود.این پژوهش بر آن است که تا با کند و کاو در دیوان عثمان مختاری، ویژگی های ادبی شعر او را بر شمرده و با ذکر نمونه های مختلف، صنایع بدیع معنوی را در شعر این شاعر بررسی نماید

Keywords:

مختاری غزنوی , بدیع معنوی , ویژگی های ادبی , دیوان