فوران یکی از مسائل بسیار مهم و قابل بررسی در عملیات
حفاری ،بهره برداری و تعمیر ، و تکمیل چاههای نفت و گاز می باشد که به دو صورت
فوران از تاسیسات سر چاهی ،
فوران زیرین رخ میدهد . فورانهای زیرین بسیار خطرناک ، و پیچیده می باشد . پنهان بودن شرایط درونی چاه عامل اصلی عدم تجزیه و تحلیل مناسب در این نوع
فوران می باشد . تعیین محدوده و عمق فورانهای زیر زمینی یکی از مسائل حائز اهمیت در بحث کنترل
فوران از چاههای نفت و گاز می باشد . استفاده از لوگ صدایی ، بررسی فشار سطحی ، بررسی تغییرات دمایی نسبت به گرادیان حرارتی زمین از پارمترهای بسیار مهم در تعیین وضعت
فوران می باشد . ابزارهای حساس شنوایی می تواند وضعیت جریان سیال را در یک ناحیه مشخص کند . تغییرات دمایی سیال در عمقهای متفاوت در چاه را بر روی نمودارهای دما بر حسب عمق نشان می دهند . انحرافات غیر عادی ناشی از تغییر فشار ، مسیر سیال ، دانسیته سیال ، دبی حجمی سیال و فاصله بین محدوده جریان سیال ، محدوده تجمع را نشان میدهد . ممکن است ابزارهای دمایی قابل انتقال به عمق هایی از چاه نباشد در اینصورت می توان تغییرات فشار سطحی را بررسی کنیم . با اندازه گیری فشار سطحی می توان به شرایط درون چاه پی برد . در غیر اینصورت تغییرات فشار سطحی بیانگر تغییر شرایط درون چاه است . در این مقاله سعی شده ضمن بررسی پارامتر و روشهای علمی در تجزیه و تحلیل فورانهای زیر زمینی در اقصی نقاط جهان ، راه کارهایی برای افزایش ضریب ایمنی ارائه گردد .