تعیین میزان اثر بخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر افسردگی بیماران مبتلا به سرطان

هدف: رشد روزافزون سرطان درچند دهه اخیر واثرات مخرب آن بر تمام ابعاد جسمی، عاطفی، معنوی، اجتماعی واقتصادی انسانها ازجمله عواملی است که توجه متخصصین را بیش ازپیش به خود جلب کرده است. از سوی دیگرسرطان،فانی بودن را درفردتداعی می کند وبیماران را بیشتردرمعرض افسردگی قرار می دهد.این مطالعه با هدف کلی اثربخشی گروه درمانی وجودی به شیوه گروهی بر افسردگی بیماران مبتلا به سرطان صورت گرفته است.روش: این تحقیق کاربردی وبه روش آزمایشی، از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه با جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان 30 - 50 ساله مراجعه کننده به مرکزتحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران(درمانگاه کانسر بیمارستان امام خمینی) که از مهرماه 94 تا خرداد 95 انجام شد. نمونه تحقیق شامل 30 نفر(20 زن و10 مرد) مبتلا به سرطان که پرسشنامه افسردگی را کامل نمودند ودارای افسردگی متوسط به بالا بودند از طریق نمونهگیری تصادفی انتخاب ودرمان وجودی به شیوه گروهی در 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. شایانذکر است که جهت جمع آوری داده ها پرسشنامه افسردگی بک (1961) به کاررفت. سپس بوسیله آزمون کروسکال-والیس درنرم افزار spss موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت.نتیجه : نتایج پژوهش نشان داد که درمان وجودی به شیوه گروهی موجب کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان می باشد.

Keywords:

گروه درمانی وجودی , سرطان , افسردگی