بهینه سازی یک ایرفویل به کار رفته در قسمت ریشه روتور توربین باد به منظور افزایش نسبت ضریب لیفت به ضریب درگ

از راه های افزایش توان تولیدی در توربین باد، استفاده از ایرفویل های با نسبت ضریب لیفت به ضریب درگ بالا، در مقطع تیغه های توربین باد می باشد. ایرفویل های به کار رفته در ساخت مقطع قسمتریشه تیغه های توربین باد، عموما از نوع ایرفویل های با ضخامت 42 تا 42 درصد می باشد. لذا در این مقاله پس از معرفی مفاهیم مهم در بهینه سازی ایرفویل تیغه های روتور توربین های بادی، 051 نوع ازایرفویل های به کار رفته در ساخت توربین های باد بررسی گردید و آن دسته از ایرفویل های با ضخامت 42 تا 42 درصد که مورد نظر می باشند، انتخاب شده و از میان آن ها ایرفویلی که بیشتریننسبت ضریب لیفت به ضریب درگ را دارا بوده است، برگزیده و با تغییر و بهبود هندسه ایرفویل مورد نظر، ایرفویل جدیدی طراحی گردید. در ایرفویل جدید بدست آمده، نسبت ضریب لیفت به ضریب درگ به مقدار 3/2 در مقایسه با مقدار همین نسبت در ایرفویل اولیه، افزایش یافته است. در انجام محاسبات و طراحی صورت گرفته در این مقاله، از نرم افزار Xflr5 استفاده شده است

Keywords:

توربین باد , ایرفویل , بهینه سازی , روتور , تیغه